Vietnam - Hanoi

Hanoi

5/01/05 - 10/01/05

woensdag 5 januari'05 dag 57 In de late namiddag kom ik aan in Hanoi waar het regent en barkoud is. De transfer naar de stad gebeurd in een minibusje met andere reizigers. Eens Hanoi bereikt probeert de chauffeur van het busje ons in minihotels (de gebruikelijke naam voor guesthouse in Vietnam) te loodsen waar hij duidelijk mee mag delen in de winst. De minihotels die ik te zien krijg staan me echt niet aan plus dat ik me niet graag laat dicteren. Ik reken dan ook al snel af met de chauffeur en ga zelf opzoek naar slaapcomfort. De drukte in de stad is van een nooit geziene soort, bijna iedereen verplaats zich op de motorfiets wat zich resulteert tot duizenden motorfietsen die kriskras door elkaar rijden en waarin in ik qua verkeersregels geen logica zie. Denkelijk wordt de benzine vervangen door frituurolie want de stank is soms niet te harden en vele rijden zelfs met een maskers voor de mond. Als het donker wordt en nog steeds geen geschikte slaapplaats heb gevonden word ik een beetje moedeloos. Ik neem een taxi en laat me brengen naar het army hotel. Volgens mijn gids een hotel van het leger met een beetje comfort. Aangekomen in het gebouw dat inderdaad op een grote kazerne lijkt wordt ik vriendelijk ontvangen door de receptioniste. Ik heb geluk dat er nog plaats is en boek meteen voor 7 nachten. Ik krijg (jammer genoeg) geen kamer in de vleugel van de militairen maar krijg een erg ruime kamer in de toeristenvleugel. In de enorm grote kamer met immense hoge plafonds staan twee statige bedden met nachtkastje en een commode met televisie. Er is zelfs een kleine koelkast met bier en frisdrank. Het is er heel rustig en dat doe deugd na de kennismaking met het drukke Hanoi. Het is genoeg geweest voor vandaag, ik ga een klein beetje eten net buiten het hotel en kruip daarna lekker onder de dekens. Donderdag 6 januari'05dag 58 Het ontbijt in het hotel is redelijk degoutant: de koffie lijkt op slotenwater en met het brood kan ik een Vietnamees doodknuppelen. Ik voel het, dit wordt aanpassen. Met frisse moed duik ik de stad in maar al snel kom ik terug in die genadeloze chaos terecht die me nog erger lijkt dan gisterenavond. Hier is het blijkbaar op elk moment van de dag spitsuur. Ik baan mijn een weg tussen de honderden claxonnerende motorfietsen die geen moment oog hebben van mijn aanwezigheid. Daar bovenop gutst het van de regen en is het berenkoud. Ik voel me rot, door het minste word ik opgeschrikt en krijg de ene paniekaanval na de andere. Daarenboven heb ik last van een ongekende psychische vermoeidheid. Hoe moet dit verder denk ik. Om de risico’s te beperken neem ik een motortaxi om me te verplaatsen, die staan op elke straathoek elkaar te verdringen om klanten te ronselen. Voor 5.000 dong (0.25 euro) rijden ze je een paar kilometer door de stad. Het is een heel gedoe om van 50.000 dong af te dingen naar 5.000 dong wat volgens mijn gids de prijs is. Ik wandel door de wirwar van straatjes met lokale winkeltjes, internet cafeetjes, koffieshops met lekkere franse patisserie (daar gaat mijn regime)en gezellige restaurantjes. Het is zalig te lopen langs bloemenverkopers, zerkengraveerders en grappige fietsende winkels! Dan passeer ik weer een klein straatje waar treinen doorrijden echt ongelooflijk.

Mijn bezoek aan het Hoan Kiem meer dat midden in de stad ligt maakt indruk op mij. Via een romantisch houten bruggetje bezoek ik de ‘Den Ngoc Son’ Tempel. Oudere bewoners van de stad komen hier Chinees schaken.

's Avonds ga ik eten in het ‘Cyclocafé’, de stoelen zijn vervangen door echte riksjafietsen, origineel. Ik bestel er een lekkere lemongrass soupe (1 euro) en daarna een gegrilde zeebaars met rijst en groentjes (2.5 euro) verrukkelijk, als afsluiter neem ik een crème brûle (1 euro) een fles water (0.5 euro) en ik eet uitmuntend in een klasse zaak voor 5 euro. Yes live is not so hard! Vrijdag 7 Januari'05 dag 59

Ik ga over de opera ontbijten in DeliFrance een stuk lekkerder dan in mijn hotel. Daarna naar de ambassade van Cambodja voor mijn visum.

Een motortaxi brengt mij naar de Literatuurtempel, een tempelcomplex daterend uit de elfde eeuw en mooi gerestaureerd. Ik neem een motortaxi om naar de volgende tempel te rijden, ik geraak aan de praat met de chauffeur en tot mijn verbazing spreekt hij bijna perfect Engels. Hij vertelt dat hij aan de universiteit van Hanoi studeert en om zijn studies te bekostigen zowel chauffeur, gids als verkoper van prentkaarten is. Hij vertelt met heel veel passie over zijn land, de geschiedenis en de oorlog ervan. Ik besluit hem de komende dagen in dienst te nemen als chauffeur en gids, we spreken 100.000 dong per dag af. Een verstandige beslissen want vanaf nu laat iedereen me met rust, ik heb gans de dag vervoer en hij weet me met veel humor de nodige informatie te geven.

Tuan, mijn chauffeur/gids laat me heel interessante plaatsen zien waar de doorsnee toerist geen notie van weet. Ook laat hij me een begrafenis bijwonen in een privé huis. In de namiddag staat het etnografisch museum op het programma, persoonlijk één van mijn favorieten, een nieuw museum waar je van het ene etnische dorp naar het andere wandelt en zo een algemeen beeld krijgt van de boeiende levenswijze van de verschillende etnische volkeren.

Zaterdag 8 januari'05 dag 60 Tuan staat me om 09.00 op te wachten. Eerst ga we naar het mausoleum van Ho Tsji Minh. Daar moeten we onze rugzak, gsm en fototoestel afgeven om vervolgens door een metaal detector te wandelen. Want dan volgt is een ellenlange file waar niet mag gepraat worden, als dat toch gebeurt staat er onmiddellijk een soldaat te scanderen. Na enige tijd worden we sereen begeleid langs de kristallen kist waar we het gebalsemde lichaam te zien krijgen van Ho Tsji Minh himself. Later bezoek ik nog zijn vroegere woonst en een aan hem gewijd museum. Tuan stelt een speciale lunch voor: hond! Ik ben een diervriendelijk persoon maar ik ben in Vietnam en wil nu eenmaal de lokale specialiteiten uitproberen. We rijden naar een buurt waar enkele lugubere restaurantjes zijn en gaan binnen in een restaurant waar we op de grond plaatsnemen, er wordt een oude krant op de vloer gelegd dat moet dienen als een tafellaken. Ik laat het aan Tuan over voor de bestelling, het wordt hond op 4 verschillende wijze. In schijfjes met citroengras, gefrituurd met zaadjes en 2 soorten worstjes. Het moet gesopt worden in één of ander onappetijtelijk stinkend sausje van gal waar ik evenwel voor pas, voor mij puur hond zonder saus. De smaak ligt ergens tussen eend en rund, helemaal niet slecht maar veel kan ik er toch niet van eten, de rijstwijn die we erbij drinken is lekker en laat alles makkelijker doorslikken. Ik betaal 30.000 dong voor ons beide en er is nog genoeg over een … dogybag! Met een bijna lege maag verlaat ik het restaurant met een éénmalige ervaring rijker.

Na de lunch bezoeken we enkele tempels en het oorlogsmuseum . Tuan dropt me rond 18.00 af in mijn hotel.

Zondag 9 januari'05 dag 61 Vandaag zondag verwen ik mezelf met een fantastisch ontbijt in het Sofitel, het meest exclusieve hotel van Hanoi.Voor 7$ zit ik even in wonderlijke luxe en eet ik sinds lang uitmuntende Franse kazen, proef van de beste salami en Parmaham, een Brusselse wafel, exotisch fruit, aardbeien ,tientallen verschillende koffiekoekjes en gebakjes, misschien niet rugzaktrekker waardig but what the hell its Sunday!

Vandaag vraag ik aan Tuan om me Hanoi te laten zien langs een andere kant, geen tempels of museums en geen toeristische plekjes maar het echte leven. We rijden 15km buiten het centrum waar we op het platte land getuige zijn van hoe op een middeleeuwse manier de boeren hun land ploegen, we bezoeken een porseleinfabriekje waar de erbarmelijke werkomstandigheden meteen opvallen, en we bezoeken een dorp waar de straatjes amper een meter breed zijn en scheuren er met de motor door. Later doen we nog een origineel Vietnamees huis van vorige eeuw aan vervaardigd uit hout.

Morgen vertrek ik met de trein naar het hoge noorden waar het volgens de weerberichten ijskoud zal zijn en regenachtig. Er staat een zware trektocht op het programma en heb daar geen aangepaste kledij voor. Tuan brengt me naar een lokale winkel aan de rand van de stad waar ik een dikke trui, muts, sjaal en handschoenen koop en dat alles samen voor 50.000 dong (minder dan 1.50 euro). Maandag 10 januari'05 dag 62 Vanavond omstreeks 22uur neem ik de nachttrein naar Sapa voor een rit van om en bij de 11uur. Om toch niet te vermoeid te zijn las is vandaag een rustdag in en breng de regenachtige dag vooral door in een interncafé en in één van de 10tallen cd/dvd shops. De geëxporteerde illegale dvd’s uit China zijn nog een stuk goedkoper dan in Thailand. Ik schaf me enkele films aan waaronder de ‘Zaak alzheimer’ met Chinese onderschriften. Ook koop ik de volledig 10delige serie ‘Friends’ die tot mijn verbazing ook in het Nederlands ondertitelt is aan 30$. In totaal 238 afleveringen of 0.10euro per aflevering. Mijn rugzak puilt zowat uit maar wat wil je met een 100tal dvd’s (die keurig opgeborgen zitten in een etui).